Mijn moeder is mijn redding geweest

Een tijdje terug werd ik gevraagd voor een interview in het tijdschrift Vriendin hieronder lees je mijn verhaal in de Vriendin.

Johanna (37): Mijn moeder, of mem, zoals ik haar altijd in het Fries noem, heeft me geholpen toen ik op mijn kwetsbaarst was. Toen ik er helemaal doorheen zat, in angst leefde en vreesde voor mijn leven. Had zij mij destijds niet opgevangen en voorzien van een veilig onderduikadres, dan weet ik niet of ik dit überhaupt had kunnen navertellen.

Het verhaal begint toen ik mijn prins op het witte paard ontmoette: Sander. Hij zag er goed uit, had een vlotte babbel en behandelde me in het begin als een prinses. Als ik moe was, liet hij het bad vollopen. Had ik honger, dan bakte hij een ei. Ik liet me heerlijk vertroetelen door hem. Ook mijn moeder vond hem alleraardigst. En dat was hij ook.
Toen hij voorstelde te gaan samenwonen, trok ik bij hem in. Onze harmonieuze relatie veranderde na ongeveer een jaar. Hij was gejaagd en gestrest. Elke keer als ik in zijn ogen iets verkeerd deed of zei, flipte hij. Vaak sloeg hij me dan of schold hij me uit. Ik schrok daarvan, maar dacht dat het tijdelijk zou zijn.

Vermoeden

Toen ik op een dag in de schuur een koker met heel veel geld vond, ging ik dingen vermoeden. Was Sander aan de drugs? Handelde hij er misschien in? Ik confronteerde hem ermee. Dat had ik beter niet kunnen doen. Hij was woest. Uit angst voor wat hij me zou aandoen als zijn criminele activiteiten op straat zouden komen te liggen, heb ik er met niemand over gepraat.  Ook niet met mijn moeder. Dat deed ik pas toen onze relatie na twee jaar strandde. Wat was ik opgelucht. Eindelijk weg uit die hel.

Gestalkt

Mijn moeder nam me liefdevol op. Zonder vragen te stellen, zonder te oordelen. Ook toen Sander me bleef stalken, stond zij achter mij. Als enige. De politie deed niks. Sander viel me lastig, stuurde dreigmails, vernielde mijn auto. Voor mijn eigen veiligheid heb ik een tijdje ondergedoken gezeten op een geheim adres. Drie jaar heb ik met die angst geleefd. Pas toen liet hij me met rust. Hij kreeg een nieuwe vriendin en verloor zijn interesse in mij. Bij mij ging op dat moment de knop om. Ik wilde niet langer in angst leven, wilde niet meer onzichtbaar zijn. Ik ben aan mezelf gaan werken en volgde een opleiding tot ondernemerscoach. Tegenwoordig heb ik mijn eigen online coachpraktijk waar ik mijn ervaringen en alles wat ik heb geleerd deel met anderen.

Mijn moeder heeft me gesteund en is in mij blijven geloven. Zij is mijn redding geweest en ik weet niet of ze dat beseft. Ik heb haar weleens tussen neus en lippen door bedankt, maar eigenlijk sta ik er nu pas – nu Sander me al een tijdlang met rust laat- bij stil hoe belangrijk ze eigenlijk is geweest in dit hele verhaal. En hoe blij ik met haar ben. Ik wens alle vrouwen in eenzelfde situatie iemand toe zoals mijn mem, iemand die je helpt vooruit te kijk!