Vandaag sta ik in de nieuwe Margriet

Trots op mijn lijf!

Johanna Dijkstra (38) is ondernemer en single.

De meeste mensen kijken alleen maar. Slechts een enkeling vraagt hoe het komt dat ik van die plekken op mijn benen heb. Dan leg ik het rustig uit en als ik voel dat ik een grapje kan maken, zeg ik dat ik een bijzonder lieveheersbeestje ben.

Omdat ik altijd vrolijk ben. geloven mensen ook nooit dat ik wat mankeer. Op mijn elfde kreeg ik diabetes en twee jaar later ontdekte ik een plekje op mijn been. Die plekken gingen dusdanig open, dat je mijn spieren en bot kon zien.

Een zware tijd van ziekenhuisopnamen volgde, met elke dag verband verwisselen en veel pijn. Alles bij elkaar duurde het wel een jaar voordat de wonden genazen.

Zat ik op het strand met grote vuilniszakken om mijn benen vanwege infectiegevaar. Ondanks de blikken van anderen weigerde ik binnen te zitten met het mooie weer.

In de pubertijd kwam het besef dat die plekken nooit meer zouden verdwijnen. Dat was zwaar. Ze zijn nu minder rood, maar in het begin leken het net grote brandwonden. Terwijl mijn klasgenoten met blote benen rondliepen, verstopte in me schaamte in lange broeken of maakte ik zelf een luchtige broek.

Ik denk in oplossingen, dat is een van mijn beste karaktereigenschappen, net als mijn enthousiasme en doorzettingsvermogen. Dat heb je ook wel nodig als je niet doorsnee opgroeit.

Ik zie mijn diabetes dan ook niet als beperking: ik deel mijn leven zo in dat ik alles kan doen. Het is alleen een probleem als vrienden pas om zeven uur, half acht willen eten. Dat is voor mijn lijf echt te laat.

In de zomer laat ik gewoon mijn benen zien en draag ik waar ik zin in heb. Een rokje, een jurk, ik laat me niet belemmeren door die plekken.

Dit artikel in de Margriet Trots op mijn lijf is geschreven door Els Meyer